Turystyka
W ciągu wieków miasto rozbudowało się na dwóch przeciwległych wzgórzach morenowych na południowym krańcu Wysoczyzny Siedleckiej.
Na wzgórzu północnym o wysokości 173 metrów, opadającym stromym stokiem w kierunku południowo – zachodnim, leży starsza część miasta z rynkiem, zamienionym po wojnie w zadrzewiony skwer, przy którym do 1939 roku stał ratusz i gdzie do dziś stoi gotycki kościół.
Z cmentarza parafialnego rozpościera się malowniczy widok na dolinę Świdra, stawy i zalesione pagórki za rzeką zwane „Izydorami”. Na wzgórzu południowym o wysokości 177 metrów, przechodzącym w kierunku wsi Mizary w płaskowyż przecięty linią kolejową
Łuków – Pilawa, znajdują się budynki szkolne, sąsiadujące z lasem „Chojniak”, który dzisiaj spełnia rolę miejskiego parku.
Gleba jest tu przeważnie piaszczysta, żytnio – ziemniaczana a woda zalega na głębokości od 3 do 6 metrów.
Prawe stoki doliny Świdra są pokryte lasami (tzw. Izydory i Choiny Zabielskie), zaś na północ od miasta w odległości dwóch kilometrów za wsią Wólka Poznańska znajduje się las państwowy, tak zwana Pokrzywnica.
Ukształtowanie powierzchni zarówno w samym Stoczku, jak i w okolicy jest wyjątkowo urozmaicone a malowniczości swojskiemu krajobrazowi dodają zalesione wzgórza, które wznoszą się do 200 metrów nad poziomem morza.
Będący częścią miasta sosnowy las Chojniak, wijący się wśród bagnistych łąk Świder, obramowane lesistymi pagórkami stawy za Świdrem, wszystko to stanowi o turystycznej atrakcyjności Stoczka. Nic zatem dziwnego, że letnicy jeszcze przed wojną nazwali Stoczek i jego okolice Szwajcarią Podlaską.
Bazą hotelowo - noclegową na terenie miasta stanowi "Dwór Zgórznica" oraz "Zajazd Rosa".
Zapraszamy do naszego malowniczego miasta.
| REGULAMIN KORZYSTANIA ZE SZLAKU ZIEMI ŁUKOWSKIEJ |
| Regulamin |
| REGULAMIN KORZYSTANIA ZE SZLAKU ZIEMI LUKOWSKIEJ..pdf |
